Η διαμόρφωση του εαυτού επηρεάζεται από τη παιδική ηλικία από στάση των γονέων απέναντι στα παιδιά. Σύμφωνα με τον Rogers, στην παιδική ηλικία υπάρχει ισχυρή ανάγκη για την αγάπη και την εκτίμηση, κυρίως των γονέων αλλά και των σημαντικών άλλων προσώπων. Ωστόσο, η αγάπη και η αποδοχή των γονέων ενδέχεται να προσφέρεται υπό προϋποθέσεις. Σε περιπτώσεις όπου το παιδί βιώνει άνευ όρων αποδοχή, το παιδί είναι ελεύθερο να εκφράσει όσα κρύβει μέσα του και να αποδεχτεί τα συναισθήματά του. Όταν όμως η αγάπη και η αποδοχή εξαρτάται από την υποχρέωση να συμπεριφέρεται με ένα συγκεκριμένο τρόπο και αποσύρεται όταν επιδεικνύει άλλη συμπεριφορά ή άλλες προδιαθέσεις συμπεριφορών , το παιδί μαθαίνει να αυτό-προσδιορίζεται σύμφωνα με τις αξίες των γονέων. Ο Rogers χρησιμοποίησε την έκφραση <<όροι αξίας>>, για να περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο η αυτό-εικόνα του παιδιού διαμορφώνεται από τη γονεϊκή επιρροή.
Με αυτό τρόπο όσο μεγαλώνει το παιδί μαθαίνει να σχετίζεται με τους άλλους με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να βιώνει θετική αναγνώριση και αποδοχή. Έτσι το κέντρο αξιολόγησης του ατόμου είναι επηρεασμένο από το εξωτερικό πλαίσιο αναφοράς και όχι από τη δική του οργανισμική διαδικασία. Μέσα από τη θεραπεία το άτομο έχει τη δυνατότητα να μάθει να ενεργεί βάση τις δικές του προσωπικές και εσωτερικές εκτιμήσεις. Τέλος, το άτομο μπορεί συνειδητά να επιλέξει καινούργια μονοπάτια όπου θα επικοινωνεί διαρκώς με τον εαυτό του και τον κόσμο, που θα χτίζει ασφαλείς σχέσεις και θα συνεχίσει να εξελίσσεται
